نوع مقاله : مقاله ترویجی
نویسنده
دانشیار دانشگاه امام صادق علیه السلام
چکیده
اصطلاح «اخلاق حسنه» یک اصطلاح شناخته شدهی حقوقی است که عمدهی استعمال آن در حیطهی حقوق مدنی و آیین دادرسی مدنی میباشد؛ مثلاً در مادهی 975 قانون مدنی یا مادهی 6 قانون آیین دادرسی مدنی و ... . در عین حال در تعریف این اصطلاح میان دانشمندان حقوقی از جمله حقوقدانان متمرکز بر مباحث حقوق مدنی، اتحاد و اتفاق نظر وجود ندارد و تعاریف متعددی از این عبارت به چشم میخورد که ناشی از اختلاف نظر این اندیشمندان در مورد رابطهی این نهاد با نهاد نظم عمومی، ریشههای اخلاق حسنه و ... میباشد.
در مباحث حقوق جزا و قوانین جزایی جمهوری اسلامی ایران، اصطلاح «اخلاق حسنه» استعمال نشده و تنها در عنوان فصل هجدهم کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی، عبارت «جرایم ضد عفت و اخلاق عمومی» بکار رفته است. سؤال این است که چرا علیرغم آنکه جرایم ارتکابی علیه حوزههای مختلف همچون اقتصاد، سیاست، فرهنگ و... در یک دستهبندی مشخص تحت عنوان جرایم علیه امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی، امنیت فرهنگی و... جای میگیرند، جرایم علیه اخلاق دارای چنین وضعیتی نیستند؟ آیا نمیشود اصطلاح «امنیت اخلاقی» را در عرض عناوین پیشگفته وضع و استعمال نمود؟
بهنظر میرسد این امر ممکن و بلکه ضروری میباشد که اصطلاح «امنیت اخلاقی» تعریف و مصطلح گردد و این تعریف به عنوان تعریف پیشنهادی قابل ارائه میباشد: «احساس آرامش نسبت به هر گونه رفتار علیه ارزشهای اخلاقی جامعه از قبیل عفت و شرافت.»
کلیدواژهها