نوع مقاله : مقاله ترویجی
نویسنده
پژوهشگر جغرافیای فرهنگی و مدرس دانشگاه
چکیده
امکان و ظرفیتهای پیادهروی عظیم اربعین به مثابه یک آیین و منسک معنوی را میتوان از زوایای مختلف مورد مداقه قرار داد. در سالهای اخیر به دلیل حضور گسترده زائران اربعین در عراق و آثار و پیامدهای جهانی آن به مثابه یک پدیده آیینی عظیم، توجه اندیشمندان حوزههای جامعهشناسی دین، علوم ارتباطات، مطالعات فرهنگی، مطالعات تاریخی و تمدنی به این موضوع جلب شده و با رویکردهای اجتماعی، ارتباطی، فرهنگی و تمدنی به ظرفیتهای آن پرداختهاند. در این راستا، به دلیل تماس فرهنگی زائران کشورهای مختلف جهان اسلام و از فِرق مختلف و برخی ادیان در این آیین مشترک معنوی، مسئله ارتباطات میانفرهنگی یکی از مسائل برجسته به شمار میآید. لذا این سؤال مطرح میشود که چه راهبردها و سازوکارهایی برای تقویت همگرایی و تسهیل ارتباطات میانفرهنگی زائران ایرانی و عراقی وجود دارد؟ در این راستا نقش گروهها و نهادهای فرهنگی و سیاستگذاری نسبت به تحقق این امر مهم شایان توجه است. این مقاله با تمرکز بر ارتباطات میانفرهنگی در پی تبیین سیاستهای مهم و اثرگذار در افزایش همگرایی میانفرهنگی میان ملتها در راهپیمایی اربعین میباشد. با استفاده از نظریه تطابق میانفرهنگی سازوکارهایی مانند گفتگوی همدلانه، پذیرایی از میهمانان سایر کشورها، ارتباطات غیرکلامی و نظایر آن بر تقویت ارتباطات میانفرهنگی ملتهای حاضر در اربعین در قالبهای همگرایی، فرهنگپذیری، تنظیم و اتحاد میافزاید و بر کیفیت ارتباطات آنها مطلوبیت میبخشد و لذا حضور سالانه میلیونها زائر با تمایزات هویتی در امر مشترک آیینی و مذهبی، بیانگر بسط تمدنی از طریق مناسبات انسانی و ارتباطات میانفرهنگی در راهپیمایی اربعین حسینی (علیهالسلام) خواهد بود.
کلیدواژهها