بایسته‌های ارتباطات میان فرهنگی شیعه و اهل سنت در ایران با تأکید بر مفهوم غیریت در اندیشه لویناس

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق ع

چکیده

امانوئل لویناس که از او به‌عنوان فیلسوف اخلاق نیز نام برده شده، فیلسوفی است که دغدغه اصلی­اش توجه به پدیده­ای به نام «دیگری» است. دیگری‌ای که او خود را در قبال آن مسئول می‌داند. مقاله حاضر تلاش دارد به بررسی مسئله دیگری و غیریت در اندیشه لویناس و موردکاوی آن در ارتباطات میان­فرهنگی شیعه با اهل سنت در ایران بپردازد. در این مجال، پژوهشگر شیعیان ایران را به‌مثابه «خود» و پیروان مذهب اهل سنت ایران را در مقام «دیگری» در نظر گرفته است و تلاش کرده با تکیه‌ بر اندیشه غیریت و توجه به دیگری در آراء امانوئل لویناس، به بررسی و تحلیل وضعیت کنونی ارتباط با اهل سنت در ایران و بررسی اجمالی راه­کارها جهت بهبود این ارتباط با هدف تقویت هم­گرایی و حفظ انسجام ملی و وحدت اسلامی در ایران، بپردازد. از این روی پژوهشگر با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی-تحلیلی به بررسی مسائل فرهنگی-ارتباطی میان شیعیان و اهل سنت ایران پرداخته و پس از تحلیل آن بر اساس اندیشه لویناس، محورهایی را جهت بهبود ارتباطات میان فرهنگی شیعه و اهل سنت در ایران استخراج کرده که عبارت‌اند از: «افزایش ارتباطات میان شیعه و اهل سنت»، «افزایش شناخت طرفین از یکدیگر»، «لزوم توجه به حقوق اقلیت­های مذهبی» و «رعایت احترام و پرهیز از توهین به مقدسات طرفین». به نظر می‌رسد محورهای مذکور در سیاست‌گذاری برای مسائل اهل سنت از اهمیت بالایی برخوردار است و همواره باید موردتوجه سیاست­گذاران و تصمیم­سازان کلان جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

اصغری، محمد(1391). تقدم اخلاق بر فلسفه در اندیشه امانوئل لویناس. مجله پژوهش‌های فلسفی. شماره 10. صص 42-23.
بانسوسا، ژرار و دومینیک ژانیکو(1387). امانوئل لویناس، فیلسوف دلواپس دیگری. ترجمه لیدا فخری. مجله اینترنتی زیزفون.
 http://nasour.net/1387.06.21/296.htmlبه نقل از روزنامه همشهری. (21/6/1387).
جمادی، سیاوش(1386). «لویناس و فراگذار از پدیدارشناسی (ادای دین به مسعود علیا به مناسبت ترجمه درآمدی بر اندیشه لویناس. کتاب ماه فلسفه. شماره 2. صص 44-28.
خامنه‌ای، سیدعلی(1370). بیانات در دیدار روحانیون دفتر نمایندگی ولی فقیه در امور اهل سنت. سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای.
 http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2512. (27/8/1370)
خامنه‌ای، سیدعلی (1388). بیانات در دیدار برگزیدگان استان کردستان. سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله العظمی خامنه‌ای.
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=6820. (24/2/1388)
رضی، حسین (1377). «ارتباطات میان فرهنگی (تاریخ، مفاهیم، جایگاه)». دین و ارتباطات. شماره 6 و 7. 135 – 166.
سند، محمد(1415). العروة الوثقی. کتاب الطهارة. جلد سوم. قم: صحفی.
صافیان اصفهانی، محمدجواد و کاویانی تبریز، سعیده(1395). «لویناس فیلسوف دیگری». پژوهش های علوم انسانی نقش جهان. سال اول. شماره 9. صص 17-26.
صیاد منصور، علیرضا و طالب‌زاده، سیدحمید(1393). «مسئولیت اخلاقی در اندیشه لویناس: انفعال من در برابر دیگری». پژوهش‌های فلسفی. سال هشتم. شماره 14. صص 182-165.
عاملی، سعیدرضا و مولایی، حمیده(1388). دوجهانی شدن‌ها و حساسیت‌های بین فرهنگی؛ مطالعه موردی روابط بین فرهنگی اهل سنت و تشیع در استان گلستان. تحقیقات فرهنگی. دوره دوم، شماره 7. صص 30-1.
علیا، مسعود؛ رشیدیان، عبدالکریم و جمادی سیاوش(1386). «حضور دیگری، شرط امکان اخلاق (گزارش نشست بررسی کتاب درآمدی به اندیشه لویناس)». کتاب ماه فلسفه. شماره 2. صص 27-17.
فتح‌زاده، حسن(1390). «تقابل من-دیگری: معضل اخلاق». پژوهش‌های فلسفی. شماره 9. صص 160-147.
نمو، فیلیپ(1387).اخلاق و نامتناهی؛ گفتکوهای امانوئل لویناس با فیلیپ نمو. ترجمه مرادفرهادپور و صالح نجفی،تهران: فرهنگ صبا.
مهرگان، افشین. «چیزی بهتر از بودن؛ درباره فلسفه امانوئل لویناس». پرتال جامع علوم انسانی.
http://www.ensani.ir/fa/content/106085/default.aspx به نقل از روزنامه شرق (7/2/1383)..

Amalodoss, M. (1992). Walking Together: The Practice of Inter-Religious Dialogue (No. 7). Gujarat Sahitaha Prakash.
Deifelt, W. (2007). Intercultural ethics: Sameness and otherness revisited. Dialog, 46(2), 112-119.
Donsbach, Wolfgang. The International Encyclopedia of Communication. USA: Blackwell Publishing, 2008.
Gudykunst, W. B. (2003). Cross-cultural and intercultural communication. Sage.
Lauring, Jakob (2011). "Intercultural Organizational Communication: The Social Organizing of Interaction in International Encounters". Journal of Business and Communication. 48 (3): 231–55.
Leeds‐Hurwitz, W. (1990). Notes in the history of intercultural communication: The Foreign Service institute and the mandate for intercultural training. Quarterly Journal of Speech, 76(3), 262–281.
Moon, D. G. (1996). Concepts of “culture”: Implications for intercultural communication research. Communication Quarterly, 44(1), 70–84.
Prosser, M. H. (1978). Intercultural communication theory and research: An overview of major constructs. Annals of the International Communication Association, 2(1), 335-343.
Ucok-Sayrak, O. (2016). Attending to the “face of the other” in intercultural 1communication: Thinking and talking about difference, identity, and ethics. Journal of International and Intercultural Communication, 9(2), 122–139.
Urbano, R. C. (2012). Levinas and interfaith dialogue. The Heythrop Journal, 53(1), 148-161.
Xu, K. (2013). Theorizing difference in intercultural communication: A critical dialogic perspective. Communication Monographs, 80(3), 379-397.